Sen Kargo Çalışanı İşçi Kardeşim!

Biliyorum, sabah bindiğin minibüs tıklım tıklım, zaten aracın içi daracık, dur kalk  ve bir saat süren yolculuk yapıyorsun!

Sonra akşamın sekizine kadar abartısız yüz yere girip çıkıyorsun, yüz zile basıyorsun, yüzlerce basamak çıkıyorsun, uzun mesafeler yürüyorsun, daracık asansörlerle inip çıkıyorsun, elinle elli yere dokunuyorsun.

Öğle yemeğini bir kenarda bir parça ekmek ve katıkla geçiştiriyorsun.

Çok şükür şu ana kadar hastalanmadım ama elbette bende korkuyorum ama ne yapayım sorumlu olduğum ailem eşim ve bir çocuğum var çalışmalıyım diyorsun.

Hasılı, haftada bir gün hariç her günü böyle geçen, kiracı, asgari ücretli, kargo çalışanı bir işçiyim. Diyorsun. Allah yardımcın olsun.

***

Eksiği var fazlası yok bu sözlerin, tamamını bizzat bu sektörün bir çalışanından duyduğumda bir baba şefkatiyle ona acımış içim erimişti.

Aslında bu sözler onun bir serzenişi değil işinin fotoğrafını bana sunuş biçimiydi.

Biz evimizde rahat otururken, onların her çaldığı kapıların ardında hastalık mı var, psikolojik rahatsız biri mi var, piskopat biri mi var deli mi var bilemeden, yağmur kar, sıcak soğuk demeden ter döke döke çalışıyorlar.

Bir asgari ücret uğruna!

Takdir edilen bu!

Bahtları bu!

Kimi lise kimi üniversite mezunu.

O günden sonra ne zaman siparişim olan bir kargoyu bana ulaştıran bir kargo çalışanını gördüysem mütebessim bir biçimde karşılarım, ona teşekkürler eder kolaylıklar dilerim, sonra rica ederek “benden bir çay içersin lütfen şunu kabul edersen memnun olurum” diye, eline mütevazi bir renk olan turuncu bir kâğıdı severek isteyerek tutuştururum.

Emeğine duyduğum saygının gururuyla tıpkı değerli bir misafirimmiş gibi onu kapımdan uğurlarım.

Peşinden, "evet siz farkedilmeyen hizmet kahramanlarısınız" derim sessizce.

Sonra sıradan en düşük bir devlet memurunu yani 22 binlikleri kıyaslarım bu kahramanlarla ve arada aşılmaz karlı dağları görürüm.

Memurun; asla asgari ücreti ona uygun görmeyen müşfik ve cömert devlet babası vardır, hasta olsa yanında olur asla işinden etmez,

Oysa bu kargocu kahramanın Allahından başka kimsesi yoktur, hasta olsa iki gün işe gelmese kendini kapı dışında görür, kanunlar bile lehinde işlemez.

Sabah sekizde başlayıp akşamın onunda biten süresinin asgari ücretin dışında bir mesai eki yoktur. Halbuki sıradan en alt kademe bir memurun veya kamu işçisinin günlük 8 saati, 2 koca günlük haftalık tatili ve arkasında koca bir devlet babası vardır.

Allah yardımcınız olsun Kargo da çalışan aslan parçaları.

Bir gün fark edilmeniz ve işlerinizin iyileştirilmesi dileklerimle.

Not: diğer işçilerin dünyalarını da araştırıp sizler için yazacağım.