Selam Olsun Eskimeyen Dostluklara…
Değerli Gönül Dostlarım,
Şehirler büyüdü, yollar uzadı, ama kalplerimiz ne kadar yaklaştı?
Her sabah trafik çilesinde kaybolurken,
Gürültünün içinde sessiz çığlıklar atarken,
Gözlerimiz beton binalara, kulaklarımız motor seslerine alışırken,
Ruhumuzun özlediği o eski huzuru nereye bıraktık?
Oysa bir zamanlar, sokaklar dostluk kokardı…
Komşumuzun ekmeği bizim de soframıza düşerdi,
Bir tas çorbanın buğusunda sıcak muhabbetler kaynardı,
Dostluk menfaatle değil, yürekle tartılırdı.
Şimdi ise kalabalıklar içinde yalnızız…
Kendi içimizde kaybolmuş, bir selamı bile çok görür olmuşuz.
Ama yine de biliriz ki, insanı insan yapan imanıdır, vicdanıdır, merhametidir.
İnanç, tıpkı yağmur gibi, kirlenmiş ruhumuzu temizleyendir…
Şehirlerin tozunu, kalplerin pasını silendir.
Yardımlaşma, Allah’ın bize verdiği en güzel hediyedir.
Bize düşen, elimizi uzatmak, bir gönüle dokunmaktır.
Belki bir gün, yolları değil, gönülleri birleştirmeyi öğreniriz…
Belki bir gün, gürültüyü değil, birbirimizi dinlemeyi başarırız…
Belki bir gün, bu karanlık şehirlerde, imanımızın ışığında yolumuzu buluruz.
O gün gelene kadar, dostluğa, vefaya, merhamete sahip çıkalım.
Çünkü asıl huzur, gökdelenlerin tepesinde değil, birbirimizin duasında saklıdır.
Selam olsun eskimeyen dostluklara…
Selam olsun gönülden gönüle köprü kuranlara…
Hoşça Kalın Dostça Kalın…
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.
