MUTLULUĞUN RESMİ!

Sen, Abidin Dino ya ne bakıyorsun!

Onun yaptığı bir sanat!

Küçük bir müdahale ile resimde kırık dökük bir karyolada uyuyan 4 insana vede bir köpeğine fırçasıyla ustaca tebessüm ettirmiş adam!

Dikkat et bak, o resmin her tarafından fakirlik akıyor!

Ama adı!

"Mutluluğun resmi"

Nazım hikmet bir şiirinde Dinoya, Mutluluğun resmini çizebilir misin Abidin! Deyince,

Siparişten bu resim çıkıyor!

Nazım da hiç itiraz etmiyor!

Bu ne biçim mutluluğun resmi demiyor!

Alplere kayağa, Paris'e Milano'ya alışverişe gideni niye çizmedin demiyor!

Bahama adalarına tatile, uzak doğuya hovardalığa gideni niye çizmedin demiyor!

Veya Kudüs'e, Umreye, Mısır piramitlerine gideni niye çizmedin demiyor!

Fukaralıklarına rağmen köpekleri dahil o resimde tebessümle uyuyanların belki sabah kalktıklarında kuru ekmeklerinin yanı sıra yiyecek katık ları olmayacaktır Abidin!

Bence bal gibi "Fukaralığın resmi" ni çizmişsin!

Benimle taşak mı geçtin! Demiyor.

Resimdekiler bir de;

Öyle mutlular ki yüzlerine bak sevinçle uyuyorlar!

Şu işe bak! demiyor!

Tuhaf da bulmuyor Nazım!

Oysa, Edip Akbayram ile Selda Bağcan türkülerinde;

Aç insanlar yatar mı, dehha Memet emmi?

Çoluk çocuk uyumaz, aha Mehmet emmi. Demelerine rağmen,

Sen aç insanları hem uyutuyorsun hem tebessüm ettiriyorsun Abidin! Demiyor.

Sanat böyle bir şey!

Acıyı bal eyler…

Sanatçılarımızın devasa zenginliklerinin madenleridir fukaralık!

Fukaralık var olsun ki onlar da var olsunlar!

Bu sadece bizde böyle!

Misal;

İsviçreli bir yazar "İnce memedi" yazabilir mi!

Hollandalı bir romancı "Al yazmalımı" düşünebilir mi!

Danimarka bir Neşet Ertaş çıkarabilir mi!

Belçika'nın bir Aziz Nesini olabilir mi!

Ferdinin Çeşme filmini onlar çekebilir mi!

Hepsine hayır!

Çünkü fakir değiller!

Fakirliği biz zenginleştirmişiz allamışız pullamışız, kıymet vermişiz!

Emeklinin maaşı 12 bin idi biraz vicdan yaptılar 14, 5 oldu!

Ama ev kirası 20 bin.

 Yine de,

 "parayla saadet olmaz" sözünü zenginden değil bunlardan duyarsın!

Siz Abidin Dino'nun tablosundan etkilenen her hangi bir zenginin;

-Ulan arkadaş! şu fukaralar kadar mutlu olamıyoruz oysa çuval çuval paramız var, huzurumuz yok! Verelim bir kısmını, dağıtalım da bizde huzur bulalım Dediklerini duydunuz mu! Duyamazsınız.

Demek ki yok öyle bir şey!

Bak! masallarda yok demiyorum!

Hikayelerde yok demiyorum!

Türk filimlerinde yok demiyorum!

Rivayetlerde yok demiyorum!

Edebiyatta yok demiyorum!

Allah için, oralarda var!

Hem bolca var!

Kuran bu işe ne diyor diye merak edip bir araştırma yaptım!

Tam 200 ayette, infak edin, verin, dağıtın, yedirin, içirin, giydirin, cömertlik yapın. Diyor, hatta emrediyor!

Kim?

Allah…!

Kime?

Varlıklılara!

***

Sonra,

Şeyh Sâdî Bostan ve Gülistanında buyuruyor:

“Para yığmakla yükseleceğini sanma. Duran su fena kokar. Bağışlamaya çalış. Akan suya gök yardım eder. Yağmur yağdırır, onu kurutmaz.” 

Sonra;

Hazret-i Mevlânâ da âdeta bir hadîsin şerhi mâhiyetinde şöyle buyurur:

“Fakr u zarûret içinde boğulan gönüller, dumanla dolu bir eve benzer. Sen onların derdini dinlemek sûretiyle o dumanlı eve bir pencere aç ki, onun dumanı çekilsin ve senin de kalbin rakikleşip rûhun incelsin.”

Hasılı para insana bu dünyada cenneti yaşattığı gibi ölüm sonrası da cenneti yaşatabilir!

Ancak paylaşmasını infakı bilirse.

Haa şunu da diyebilirler!

Benimle mi kazandılar!

Aynen Karunun dediği gibi.