KARDEŞLİK ZORDUR!

Hepimiz Kabil’in soyundan geliyoruz!

Çünkü Habil'in soyu yok!

 Malumunuz üzere Kitap ta özetle Habil, abisi Kabile;

 -Abi sen beni öldürsen de, benim sana elim kalkmaz. Demiş.

Buna rağmen babamız Kabil, kıymış kardeşine!

 Şu gaddarlığa bakın!

Amcamız Habil; -Öldürsen de sana elim kalkmaz demiş! Daha ne desin! Senin yaptığın insanlık mı! Kabil baba!

Bu yüzden o günden beri çoğunlukla kardeşler arası husumet, kavga, münakaşa ve ölümlerin olması, olağan haberler nev’inden olmuş!

Rahmetli ne kadar naif, saygıdeğer ve merhametli imiş, vur elinden ekmeğini al denecek kadar insanmış! Buna rağmen abisi Kabil ona acımamış öldürmüş, soyunu kurutmuş.

 Kim bilir Havva ninemiz günlerce ne çok ağlamıştır…

Vallahi ben, şu dünyanın haline ve gidişine baktığımda, bizim babamız Kabil'in soyu kurusaymış da amcamız Habil’in soyu devam etseymiş keşke! dediğim çok olmuştur.

 İlk kanı döken Kabil babamızın bize bıraktığı miras, savaşlarla dolu kanlı bir dünya! Olmuş.

Misal;

İslam tarihine bakıyoruz, küffarı bırakmışlar birbirlerini öldürmüşler.

Saltanat Emevi'lerden Abbasilere geçtiğinde Emevilerin mezarlarından kemiklerini çıkartıp yakmışlar, bu nasıl kin böyle!

Emeviler de Mekke’yi yıkıp yakmışlar birçok insan öldürmüşler! Bu nasıl kardeşlik!

 Türk tarihine bakıyoruz bundan farksız!

Düşmanı bırakmışlar birbirlerini doğramışlar!

Timur'un ordusu Ankara ovasında Yıldırım'ın ordusunu öldürmüş!

Selçuklular dörde bölünüp birbirlerini yemiş!

Yavuz İran üzerine yürümüş Şah İsmail'i yenmiş!

Yassı çimen savaşında Selçuklular da Harzemleri tarihten silmiş!

Osmanlılar Memlüklüleri bitirmiş!

Akkoyunlularla Osmanlılar savaşmış.

Selçuklular Dandanakan da Gazneli Türkleri tarihten silmiş.

Uygurlar ve Karluklar Göktürk devletini bitirmişler.

Beyliklerin birbirleriyle yaptıkları savaşları saymaya kalksak sayfalar yetmez.

Avrupa da ise, yüz yıl savaşlarıyla birbirlerini yemişler, Amerika; güney kuzey savaşlarıyla birbirlerini bitirmişler vesselam…

Acaba diyorum, babamız Kabil'in yerine İnsan gibi insan olan Habil amcamızın soyu devam etseymiş o zaman dünyamız savaşsız ve barış içinde olur muydu diye çok düşünmüşümdür.

İlahi yazgı böyle yazılmadığına göre bilemiyoruz tabi!

 Ama ben, babam da olsa, Kabili kınıyorum…

Kınıyorum kınamasına da, bazen bende kızıyorum kardeşlerime!

 Hatta onlar da benden daha çok kızıyorlar bana!

Tuhaf ama bu böyle! kızan kızana, babam da kardeşlerine kızar üstelik dövermiş, Rahmetli Mahmut amcam bana kaşındaki izi gösterip bu babandan kalma demişti!

Sorsan herkes haklı!

İnsanın irsiyeti  yıllar geçse de değişmiyor.

Burada tahsilli olmak, cahil olmak, dindar olmak, laik olmak, seküler olmak gibi faktörlerin hiç önemi yok!

Arada sırada anlaşabilen İNSAN kardeşler var tabi ama onlar bahsimizin dışındadır zira onlar çok azlar!

Onlar, ya Dedemiz Âdem’e çekmişler ya da Rahmetli Habil amcamıza!

İşte dünyayı, birazcık olsun güzelleştiren aha bu azların yüzü suyu hürmetidir.

Bu yüzden kardeşlik zordur!