DEVLET DÖVER DE SEVER DE!

Devlet! Biliyorsunuz ki kurumlarıyla Devlettir!

Şevket gibi eli ayağı olan bir insan değildir!

Misal, Belediye Şevketin değil Devletin bir kurumudur! Devlet bir seyyar satıcıyı zabıtalar eliyle isterse döver tezgahını yerlere atar, bazılarına da dokunmaz sever!

Devlet bazı Hakimler eliyle, magandaları içeri atar, gardiyanlar eliyle de içerde bir güzel döver!

Sonra bir başka hakim eliyle, karısına şiddet uygulayanı denetimli serbest bıraktırır o yine gider Devleti aman karısını döver!

Aynen böyle de;

Devletin bir kurumu olan Y.A.Ş. Beni 1996 kışında dövmekten beter T.S.K. dan sorgusuz sualsiz Atmıştı.

Öbür kurumu olan T.S.K. ise beni bir yıl sonra 1997 yazında tebligatla Çağırmıştı…!

Dedim aha geri alacaklar!

Hemen gittim!

-Attık ama ne büyük yanlış yaptık!

-Seni hiç dinlemedik!

-Savunmanı bile almadık!

-Mahkeme etmedik!

-Çok afedersin!

Demediler tabi..!

Bir savaş hali olursa “Sefer görev emrini” tebliğ etmek için çağırmışlar!

Etrafıma bakındım ki, kamera şakası olmasın! zira devletim beni tehlikeli görüp T.S.K dan Üsteğmen rütbesinde iken atmıştı, şimdi ise savaş gibi kritik durumlarda çağırmak için “sefer görev emri” tebliğ ediyordu!

Sizce de tuhaf değil mi?

Devlet döver de sever de biliyordum ama şaka yapacağını düşünmüyordum!

Neyse şaka değilmiş! Orada her şeyi anlatmıştım Herhalde artık beni çağırmazlar demeye kalmadı, 2000 yılının baharında T.S.K. Dan bir çağrı daha!

Ümitlendim!

Bu kez!

“Sefer görev emrindeki “yerim ilkinde Ankara idi,

İkincisi Hakkâri Uludere yazmışlar! imzaladım!

Devlet beni sefere götürmek te kararlı idi!

Sonra aradan bir zaman geçmişti,

Aha çağırdılar aha çağıracaklar diye tahmin ediyordum ki!

Çağırdılar yine gittim!

Artık biliyordum ki Sefer var!

Bu seferki sefer! batı da bir yer olsa bari diyordum,

Mesela İstanbul Sarıyer çıksın çok istiyordum!

Gerçi neresi çıkarsa çıksın gittiğimiz yoktu!

Neyse tebliğ ettiler!

O da ne!

Dileğimin sarısı tutmuştu!

Sarı kamış! Kars.

Yani ne için çağıracaklarını,

Daha çağırmadan sefer olduğunu biliyordum!

Ama niçin ihraç edildiğimi bilmiyordum!

Devletimin bu şakaları bana terapi gibi geliyordu!

Üç kez “sefer” var dediler üçünde de gülerek şubeye gittim!

Şimdi sefer görev emri yaşım geçti, artık sefer gelmiyor!

Yoksa Devletin Seferi bitmez!

Böyle düşünürken 2010 yılı baharında yine çağırmasınlar mı!

Biz asıl şoku o zaman yaşamıştık.

Bu sefer "Sefer" değildi!

Haklarımızın bir kısmını vermek için çağırmışlar!

Devletimizin seven yüzünü görmüştük!

O zaman anladım ki Atalarımız doğru demiş! Devlet sever de döver de!

Ama ne için dövdüğünü hala bilmiyorduk!

Olsun sevdi ya diyorduk!

Basra harap olduktan sonra bile olsa temize çıkmak güzeldi!

Diğer kalan haklar için ha çağırdı ha çağıracak diye bekledik durduk!

Tam dört yıl oldu kulağımız kapıda!

Ha çağırdılar ha çağıracaklar!

Olsun devletin işi ağır yürür ama yürür! Biliyorduk!

Çünkü yarım hak, hak değildir!

Bir hak parçalanamaz!

Bu bir hukuk kuralı idi!

Devletimiz var olsun.

Döver de sever de… eyvallah!

15 Temmuzda varlık yokluk mücadelesi vermiş devletimize canımız da haklarımız da ruhumuz da feda olsun elbet!

Ama barışta;

Devleti ayakta tutan Adalettir ve hukuktur bu bizde maalesef eksiktir, herkes biliyor ki; yarımdır, yamalıdır ve yaralıdır! Aç kalalım ama Adaletsiz kalmayalım! 

Hem aç hem adaletsiz kalmak bir felakettir!