DERTLERİN KALKINCA ŞAHA!
Bir türkü duyuyorsun!
"Mevlam gül diyerek iki göz vermiş, bilmem ağlasam mı ağlamasam mı"
Sonra kulak kesiliyorsun!
"Dura dura bir sel oldum erenler Bilmem çağlasam mı çağlamasam mı."
Ve gözlerini yumuyorsun!
"Yiğit muhtaç olmuş kuru soğana, Bilmem söylesem mi söylemesem mi"
Sonra dalıyorsun…!
Türkünün nağmelerinde, bağlamanın tellerinde alıp başını gidiyorsun!
Giden kim?
Yunus bin yıl öteden cevap veriyor!
Bir ben var bende, "benden içerü!"
Yatan kim?
Boş bir beden..!
Bozulan, dağılan, kokan!
Dünyaya ait!
Kanunlara tabi!
Hiçbir şeye tabi olmayan özgür ruhunuzun evi, kafesi, hapishanesi!
Bir gün mutlaka bu ev yıkılacak, bu kafes açılacak, bu hapishane kapanacak!
***
"Seyyah oldum şu alemi gezerim, bir dost bulamadım gün akşam oldu."
Sonra,
"Allı turnam bizim ele varırsan şeker söyle, kaymak söyle, bal söyle"
Sonra,
"Gurbet elde bir hal geldi başıma ağlama gözlerim Mevla kerimdir."
Sonra;
Sonrası yok!
Türkülerin sonu yok!
Dertlerin sonu yok!
Bir İsveç linin Mahsuni şerifi olmaz!
Belçika'nın Yunusu yoktur!
Hollanda bu sözlerden anlamaz!
Pir sultan o topraklarda doğmaz!
***
Yaşadığımız hayat aynada gördüğümüz ateş misali!
Nasıl ki o ateşi söndüremiyorsun,
Yere düşen yaprağı tutamıyorsun,
Bir bardak çayı masadan alamıyorsun,
Bir tozuna üflemeye muktedir olamıyorsun,
Sadece bakıyorsun ve izliyorsun!
Elin kolun bağlı değil ama!
Müdahale edemiyorsun.
Aynaya giremiyorsun!
***
Stres ruhunu sardıktan sonra,
Davan, ulu divana kaldıktan sonra,
Derdin seni erittikten sonra,
Yaş zevale kaydıktan sonra,
Beden yıprandıktan sonra,
Saçlar beyazlaştıktan sonra,
Anlıyorsun..!
Dünya bir aynadan ibaretmiş!
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. Detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.
