Bu Sosyal Yaraya Neden Çare Bulunmuyor! (1)

Bu yazıyı aynı zamanda CİMER'e açık mektup olarak yazıyorum.

Büyük ihtimalle sizler köşemden bu yazımı okurken ben bir adet de çıktısını iadeli taahhütlü olarak Ankara ya göndermiş olacağım.

Bu işin çözüm adresi olsa olsa bu merkezdir diye düşündüğünüzü biliyorum.

Tabi ki ilgililer irade buyurup isterler ise önemserler ise dert edinirler ise milletini severler ise, insan haklarına kıymet verirler ise…

Sadece iki bakanlıktan istenilecek istatistiki bilgiler zaten işin ehemmiyetini ve vehametini göstermeye yeterli olacağı görülecektir.

1.Adalet Bakanlığından;

Bu yıl, geçen yıl, önceki yıl ve daha önceki yıllarda konusu MİRAS olan dava dosya sayıları ile,

2.İçişleri bakanlığından;

Aynı şekilde konusu MİRAS olan yaralama, öldürme ve kavga olaylarının,

Raporlarını; ilimden, merhametten, insanlıktan, vatanperverlikten nasibini almış vicdanlı ve insaflı olan yetkili gözler,  önlerine koyduklarında, bu tablo karşısında; -ne kadar geç kalmışız! ne çok derin yaralar açılmış! diyecekler ve kuşkusuz bir büyük of çekeceklerdir!

Aslında herkesin malumu olan sosyal vakanın özeti şu;

Baba öldüğünde çok çok az kardeşler bir araya geliyor tıpkı" insanlar" gibi anlaşıp paylaşımı bir şekilde yapıp mahkemelere de yük olmayıp! yollarına devam ediyorlar.

Sorun bunlar değil, sorun diğer büyük kalabalıklar!

Misal, yedi kardeşin biri bile anlaşmaya yanaşmadığı takdirde miras yılarca ortada kalıyor! ve şehrin estetiğini bozan virane bile olsa devlet hiçbir şey demiyor! millet her nedense rahatsız da olmuyor! bu bir!

Eğer kardeşlerden ihtiyaç sahibi bir an evvel payını almak isterse mutlaka mahkemeye dava açması gerekiyor! harçtır, tebligatlardır, ilan parasıdır, bilirkişi parasıdır, keşiftir, avukat tır vs. masraf yapması gerekiyor! Bunlar olmasa işlem yapılmıyor yani paran yoksa miras hakkını ölsen dahi alamıyorsun bu iki!

Hadi bu masrafları ödedin, ortalama iki sene süren mahkeme sonucu; Miras, bilirkişinin biçtiği değerin yarısı üzerinden icra müdürlüğünün belirleyeceği tarihte satış işlemine açık artırma yoluyla başlıyor!

Artık değerine mi gider değerinin altında mı gider biraz şansa bakar bu üç..

Adil olmayan bu işler ve işlemler, zaman içerisinde akrabalar arasında husumetler oluşturuyor ve istenmeyen şeylerin oluşmasına zemin hazırlıyor, bu bozuk sistem kendini ısrarla yenilenmeden devam ettiriyor bu dört.

Velhasıl  kılıçlar çekiliyor, ölen ölüyor, kardeşlik bitiyor, akrabalıklar son buluyor sıkıntılı hayat devam ettiriliyor, çokları da Allaha ve ahirete havale ederek kendine manevi bir ayar yapmış oluyor, herkes kabuğuna çekiliyor, herkesin huzuru kaçıyor, bayramlar anlamsızlaşıyor! Bu da beş.

***

İktidarlarıyla muhalefetleriyle siyasilerimizin bu "kanayan yaraya" Cumhuriyet boyunca çözüm bulamaması insanın aklına Stalin'in şu sözünü getiriyor

“Bir kişinin ölümü trajedi, 10 insanın ölümü dramatik, 1 milyon kişinin ölümü ise istatistiktir"

Başta da dediğimiz gibi iki bakanlığın istatistiklerinde yerini alan bu asayişe müessir işler, vakayı- adiye sınıfından sayılmaya çalışılarak önemsenmiyor! ancak mızrağın çuvala sığmadığı her defasında görülüyor ama vekillerimiz bakar kör!

Bizler de bu denli ölümleri yıllar içinde kanıksamış oluyoruz, ölen ve yaralanan insanları da rakamsal bir veri olarak görüyoruz!

Kamuya yansımış en son;

"Diyarbakırda akrabalar arasında toprak kavgası 9 ölü beş yaralı!" tv de sıradan bir haber olup gidiyor!

Yazık değil mi!

Bu milletin birbirlerine düşman ve hasım olmasından, Adaletin de çare olmayışından, Devletin bu zamana kadar ne tür bir kazancı olmuştur siz söyleyin.

Adalete güven artmış mıdır eksilmiş midir!

İnin sahaya sorun halka!

Bu işten bizar olmayan kim var!

Neden bu sosyal yaraya çare bulunmuyor?